zaterdag 24 februari 2024
Wees voorzichtig met valse leerstellingen die in de wereld worden verspreid
Bericht van een engel en Onze Heer Jezus aan Valentina Papagna in Sydney, Australië op 16 februari 2024
Vroeg in de ochtend, terwijl ik het Angelus gebed deed, verscheen de engel en zei: "Kom met Mee."
Plotseling bevonden de engel en ik onszelf in een mooie tuin, helemaal groen en zo vers dat je de zuivere frisheid kon inhaleren. Het was zo mooi, met veel soorten struiken en varens.
Toen we aankwamen, zagen we Onze Heer Jezus praten met een groep Heiligen. Ik merkte op dat Hij niet tevreden was, want Hij had een zeer droevig uiterlijk. Hij verliet het gebied en trok zich terug tussen de groene planten. Hij zat neer in een stoel met Zijn Hoofd lichtjes omlaag en de palmen van Zijne Handen omhoog gericht in gebed. Hij wilde alleen zijn.
De engel zei: "Je moet daarheen gaan en Hem troosten. Zie hoe droevig Hij is voor de wereld die Hem afwijst en zo zondig is."
Op dat moment kwam ik dichter bij Onze Heer. Ik wilde niet storen terwijl Hij bad en rustte.
Ik buigde voor Hem neer en zei: "Ere zij U, mijn Heer Jezus."
Toen ik dit zei, stoorde ik Onze Heer lichtjes uit Zijn diepe gedachten.
Ik vroeg: "Heer, waarom bent u zo droevig?"
Hij antwoordde niet.
Daarna zei ik tegen Hem: "Er is een grote groep kinderen en moeders die op Uw zegen wachten."
Hij keek omhoog alsof ik Hem had geschrokken en zei: "Oh ja, ja, dat zal ik voor jullie doen."
Ik kon de grote groep zien die aan de zijde wachtte. Ik voelde dat deze groep nog steeds op aarde leefden.
Naar Onze Heer hen gezegend had, werd Hij iets vrolijker.
Wij kijkten beide naar de kinderen toen Hij zei: "Zie deze kinderen, wanneer zij volwassenen en groot zijn geworden, zullen sommige goed zijn en anderen niet."
"Valentina, mijn kindje, ik droog. Geef Me een glas water."
De engel wees me naar een klein grot waar bronwater was. Ik vulde een glas met dit kristalhelder water en gaf het aan Onze Heer.
Onze Heer nam het glas water en liep weg naar een ander deel van de tuin om zich neer te zetten. Hij was nog steeds erg droevig.
De engel begon me dan vertellen: "Er is een non die rondzwervt van plaats tot plaats, mensen zeggend hoe belangrijk zij is en hen vertellend dat zij door het Vaticaan is gestuurd. Zij denkt dat zij erg belangrijk is en verspreidt allerlei verschillende leerstellingen."
Terwijl de engel en ik over deze non praatten, verscheen ze plotseling voor ons. Haar haar was grijs en in een staartje gebonden, en ik merkte op dat zij geen nonnenhabijt droeg. Zij was heel blij terwijl zij in haar armen een grote metalen emmer vol aardbeien hield.
De engel en ik stonden aan de kant en keken toe hoe deze non bezig was. Met hun ruggen naar elkaar, zat Onze Heer verheven en kijkend in één richting terwijl de non lager dan Onze Heer op een korte afstand van Hem zat, kijkend in de tegenovergestelde richting.
Met zo veel trots zei de non tot Onze Heer, “Kijk naar het goede fruit dat ik heb voortgebracht!”
Van mijn waarnemingen kon ik zien dat het grootste deel van het fruit bedorven was. Ik zei tegen de engel, “Voor mij lijken ze rot en niet goed.”
De non ging vervolgens met haar hand door het bedorven fruit om één aardbei te vinden die nog redelijk was om aan Onze Heer te geven. Ze vond er een, pikte hem op en draaide haar lichaam om de vrucht in het glas water van Onze Heer te proberen leggen. Onze Heer bewoog zich niet — Hij erkende haar niet en negeerde haar offerande. Hij bood zijn glas niet aan haar aan, noch kon zij het bereiken.
Realiserend dat ze Onze Heers glas niet kon bereiken, stopte de non de bedorven vrucht in haar mond en verorberde hem.
Ze was vol van ijdelheid — trots en vast vasthoudend aan haar rot fruit. Ze herhaalde voortdurend dat zij uit het Vaticaan komt.
Met een glimlach en door te roemrijden, zei ze, “Ik heb goed gedaan om hier vanuit het Vaticaan te komen. Ik ben groot daar en erg belangrijk.”
De engel zei, “Onze Heer wil al dit aan jou openbaren zodat je kunt zien wat waar is en wat vals.”