poniedziałek, 15 września 2025

Modlitwa za grzeszników o sercach twardych jak kamienie

Wiadomość do Valentiny Papagni w Sydney, w Australii 6 sierpnia 2025 roku

Tego rana, o piątej, nie mogłam zasnąć z powodu bólu w nogi. Modliłam się Koronę Bożego Miłosierdzia i Różańca Świętego oraz powiedziałam: „Ofiaruję te modlitwy i cierpienie za wszystkich grzeszników, a szczególnie za młodych ludzi.”

Potem pojawił się Anioł i zabrał mnie do Kościoła, którego całe wnętrze było oświetlone promiennym światłem.

Widziałam pięknego, wysokiego księdza przygotowującego się do Świętej Mszy. Ten ksiądz był świecący.

W moich rękach pojawiła się misa z małych kamieni, którą wniosłam do Kościoła. Usiadłem na jednej z ławek trzymając misę z kamieniami. Były one wszystkie tego samego rozmiaru. Za mną siedziała miła dama ubrana cało w biało, a byli też inni ludzie obecni.

Ksiądz powiedział: „Nie odprawię Świętej Mszy i nie dam Ci Komunii Świętej. Musisz zabrać małe kamienie do zakrystii, aby mogłem je poświęcić, a potem otrzymałabyś Komunię Świętą.”

Obróciłam się do damy siedzącej za mną i powiedziałam: „Trzymam talerz pełen tych małych kamieni. Nigdy w moim życiu ani kiedykolwiek nie pamiętam, aby ktoś mówił ze mną o przynoszeniu małych kamieni do Kościoła, aby je poświęcić. Czy chciałabyś kilka z tych kamieni z mojego talerza?”

Dama początkowo wydawała się niepewna, ale potem powiedziała: „No dobrze, możesz mi je dać.”

Chwyciłam garść kamieni i dałam jej.

Dama kontynuowała: „Jestem z Kambodży, a chciałabym ci powiedzieć, że Australia jest bardzo brudna i nieczysta.”

„O!” – odparałam.

„A Ameryka jest jeszcze gorsza! Bardziej brzydka,” kontynuowała ona. Brzydota, o której mówi ta dama, to grzech.

Zapytałam: „A co z Kambodży?”

Ona odpowiedziała: „Oh nie, Kambodża nie jest tak brudna lub nieczysta.”

Nagle wszyscy ludzie wstali i poszli procesją do zakrystii, aby zobaczyć księdza. Poszłam z nimi.

Uśmiechając się, ksiądz powiedział: „Położyć je,” wskazując, że wszyscy mieli postawić nasze misy na małym stojaku obok. Tak uczyniłam, zauważając, że moja misa była największa.

„Będę ich poświęcał,” powiedział On.

Potem powiedziałam do księdza: „Ojcze, nigdy nie pamiętam, aby w Kościele przynoszono kamienie na poświęcenie przed Komunią Świętą. Kto dał pomysł tak zrobić? To nie jest Wiara Katolicka.”

Po tym, jak powiedziałam te słowa do księdza, wyszłam z Kościoła, a on natychmiast poszedł za mną. Nie widziałam żadnych innych ludzi, ani nie otrzymaliśmy Komunii Świętej.

Znowu powtórzyłam mu swoje obawy dotyczące kamieni i powiedziałam: „Ojcze, nigdy w moim życiu nie przynosiłam kamieni do Kościoła. Co to ma znaczyć?”

Ksiądz uśmiechnął się, kiedy odpowiedział: „Tak, tak, w XVIII wieku był ksiądz, który błogosławił małe kamienie, ale ostatecznie są one wszystko Stworzeniem Bożym.” Powiedział mi imię księcia, ale nie pamiętam.

Powiedziałem do księcia: „Była tam dama w Kościele z Kambodży i powiedziała mi, że Australia jest bardzo brudna i brudna, a Ameryka jeszcze gorsza.”

Uśmiechnął się i powiedział: „Nie martw się za dużo o tym.”

Powiedziałem: „Nie wiem — ciągle mi to powtarzał. Co z tego robisz?”

Odpowiedział: „No, lepiej modlić się za Australię i lepiej modlić się za Amerykę.”

Potem pokazał mi budynek w trakcie budowy. Powiedział: „Spójrz tu. Widzisz, ludzie ciągle budują i budują, a to właśnie czyni ludzi brudnymi i brudnymi. Nie martwią się o modlitwy, tylko o materializm — chcą więcej i więcej. Tylko dbają o ilość domów, które zbudują.”

Ksiądz cały czas uśmiechał się i powiedział mi, żebym nie martwił się za dużo, bo wiedział, że jestem zaniepokojony kamieniami — próbował mnie rozweselić.

Anioł wtedy przywiózł mnie domoy.

Później zrozumiałem, po tym jak Duch Święty ujawnił mi to, że kamienie reprezentują zatwardziały serca ludzi, których ofiarował naszemu Panu podczas moich rannych modlitw. Nasz Pan ciągle je przyjmuje i błogosławi je, bo zawsze jest nadzieja, że ich serca się otworzą.

Źródło: ➥ valentina-sydneyseer.com.au