วันเสาร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2554: (นักบุญเทเรซาแห่งลีเซียว)
นักบุญเทเรซาประกาศว่า: “โอรสของฉัน ฉันยินดีที่จะพูดกับเธออีกครั้ง และเธอก็สามารถเชิญฉันมาเพื่อช่วยเหลือได้ทุกเวลา ในวิทัศน์นี้ ฉันกำลังแสดงให้เจซัสในแท็บเบอร์นาคเล นั่นเอง เมื่อเธอมาถึงเจซัสผ่านทางพระมารดาแห่งความสุขของเรา ฉันก็สามารถนำเธอไปสู่เจซัสได้ด้วยการร้องขอให้ช่วยเหลือ เธอกำลังใช้เวลาในการประพฤติอย่างดีเมื่อตระหนักว่าตัวเองต้องอยู่ใกล้กับเจซัส มันเป็นที่ทราบกันว่าเธอยึดถือวิธีเล็กๆ ของฉันในการทำสิ่งของ ดังนั้น ฉันจึงให้คำแนะนำทางจิตใจเพื่อช่วยเหลือเธอในการรับมือกับความทุกข์ยากของชีวิต เมื่อเธอกำลังก่อกวนภรรยาและคนอื่นๆ ให้อย่าทำตัวเป็นผู้ต้องการหรือปล่อยให้นักรบทำให้เกิดปัญหาขึ้น เช่นในเรื่องการซื้อตั๋วเครื่องบิน เธอควรรับบทเป็นแบบอย่างของความรักของเจซัส ดังนั้น จงพูดกับทุกคนด้วยสันติและความรักเพื่อไม่ทำให้วันของผู้อื่นเสียหายเช่นกัน ใคร่จงมองสิ่งที่เธอกำลังกำหนดว่าเป็นการนำไปถวายเจซัส และอย่าให้นิยามอย่างไรก็ตามสั่นคลอนความสงบสุขของเธอ เธอกำลังทำภารกิจดีๆ สำหรับเจซัส แต่สามารถปรับปรุงความสมบูรณ์แบบมากขึ้นโดยใส่ใจรักในสิ่งที่เธอกำลังกระทำทั้งหมด ให้มีความอดทนกับผู้คนเพราะพวกเขาอาจจะต้องการเป็นอย่างนั้นด้วย เล่นจากข้อผิดพลาดของตัวเองเพื่อเติบโตในศรัทธา ขอบคุณที่เธอรักฉันและจำถึงฉันทุกวันเทศกาลของฉัน ฉันสามารถให้ความช่วยเหลือได้ทุกรูปแบบสำหรับสิ่งใดๆ ที่เธอยังมีความต้องการ”
เจซัสประกาศว่า: “ชาวพันธุ์ของฉัน ฉันเคยบอกกับคุณในข้อความที่ผ่านมาแล้วว่ามลักหญิงของฉันสามารถนำทางให้เธอไปสู่ถ้ำเพื่อการป้องกันได้ พวกมันแม้จะเป็นดินหรือหิน ก็สามารถแกะออกจากพื้นดินและมีแสงส่องสว่างและระบายอากาศในถ้ำของคุณ ดังนั้น จงอย่าคิดว่า ถ้ำที่ฉันให้จะไม่ดีเพราะมันยังมีอาหาร น้ำ และการรับศีลมหาสนิททุกวัน เราจะเห็นกางเขนสว่างอยู่เหนือหัวและมีแหล่งน้ำจืด ข้อเสียควรกำหนดให้เธอกับเครื่องแบบที่อบอุ่นขึ้น และเต้นของเธอยังสามารถใช้ได้เพื่อรักษาความอบอุ่นและความยาว ดูแลว่าในพระบัญญัติมีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับถ้ำสำหรับการป้องกัน เอลิชาได้รับการปกป้องในถ้ำที่ภูเขาซาร์เมล และฉันเกิดขึ้นในถ้ำที่เบธเลเฮม ฉันยังอาศัยอยู่ในถ้ำแห่งไอย์คีพต์เมื่อฉันกำลังกำหนดให้รอดจากฮิโรด เธอก็สามารถไปเที่ยวเห็นสถานที่เหล่านี้เพื่อตรวจสอบเรื่องเล่าของเรา ดังนั้น จงเชื่อในฉันที่มลักหญิงของเธอจะนำทางให้เธอมาถึงจุดหลบภัยใกล้เคียงสุดท้ายระหว่างการพิพากษาสิทธิ์”