De Twaalf Uren van de Passie van Onze Heer Jezus Christus

De 24 Uren van het Bittere Lijdingspad van Onze Heere Jezus Christus door Luisa Piccarreta, het Kleine Dochtertje van de Goddelijke Wil

† Tweede Uur
Van 6 tot 7 UUR †

Jezus scheidt zich af van Zijn Moeder en maakt Zich op naar de Bovenkamer

Voorbereiding voor elk uur

Aanbiddelijke Jezus! Nu ik heb gedeeld in het lijden van Uw scheiding en dat van Uw getroffen Moeder, zie ik dat Gij kiest om te gaan waar de wil des Vaders U heen roept. En toch zijn Zoon en Moeder door een liefde met elkaar verbonden die hen onscheidbaar maakt. Zo laat Gij, mijn Jezus, Uzelf achter in het hart van Uw moeder, en uw zachtmoedige moeder laat zichzelf achter in U.

Elkaar zegend, omhelst Gij, Jezus, Uw Moeder voor de laatste keer, brengt Haar kracht bij in het bitter lijden dat haar wachtt, geeft Haar het laatste vaarwel en gaat weg. Maar uw bleek gezicht, u bevenende lippen, uw stem overweldigd door pijn, alsof Gij wilde uitbarsten in tranen terwijl Gij afscheid neemt, vertellen mij hoe veel Gij Uw moeder liefhebt en hoe hard Gij lijdt omdat Gij haar moet verlaten. Om echter de wil des Vaders te vervullen, onderwerpen Gij zichzelf, verenigd in liefde, aan deze hoogste wil. Zo maakt Gij boete voor hen die niet om de wil van God geven vanwege te veel hechting aan verwanten en vrienden, of omdat zij het wettelijke en heilige affekten niet kunnen overwinnen wanneer ze moeten. Zij corresponderen daarom niet met de graad van heiligenheid waartoe God hen roept. Jezus, wat pijn doen die zielen U niet die Uw liefde uit hun harten verwerpen om tevreden te zijn met de liefde der schepselen!

Mijn liefste! Terwijl ik boete doe met U, laat me bij Uw Moeder blijven, haar troosten en steunen wanneer Gij weggaat. Daarna zal ik mijn stappen versnellen om weer bij U te komen. Maar tot mijn grote droefheid moet ik zien dat mijn moeder beeft van angst. Haar pijn over het afscheid is zo groot dat haar stem op haar lippen sterft en ze niet in staat is een woord uit te spreken; zij bijna flauwvalt en spreekt de woorden in een overschot aan liefde: “Mijn zoon, ik zegent u!” Wat een pijnlijke scheiding, bitter als de dood! Verloren Koningin der Smerten! Laat me U opheffen, droog Uw tranen en deel in Uw bitter lijden.

Mijn moeder! Ik zal u niet alleen laten. Oh neem mij met je mee. Leer me in deze pijnlijke uur hoe ik Jezus moet verdedigen en troosten, hoe ik boete moet doen, en of ik mijn leven voor Zijn verdediging moeten opofferen. Ik zal kalm blijven onder Uw beschermende mantel. Maar bij een blik van u zal ik naar Jezus vliegen, breng uw liefde, uw affekten, uw zachtmoedigheid, verenigd met de mijne, tot Hem en leg ze in elke wond, in elk druppel bloed, in ieder lijden en in iedere beleidiging. De zachte liefde van Zijn moeder en Zijn dochter, die Hij in ieder lijden ziet, zal Zijn pijn verzachten. Dan zal ik weer schuil gaan onder Uw beschermende mantel en u de zachtmoedigheid van Zijne liefde brengen om uw hart te troosten dat overweldigd is door pijn. Mijn Moeder, mijn hart klopt sterk, ik wil naar Jezus. Terwijl ik Uw moederlijke handen kus, zegent mij zoals Gij Jezus gezegend hebt en laat me tot Hem gaan.

Mijn zoete Jezus! Liefde wijst mij de weg die Gij neemt. Ik strek mijn handen uit naar U terwijl Gij door de straten van Jeruzalem wandelt met Uw geliefde discipelen. Ik kijk U aan en zie dat U nog steeds bleek bent, ik hoor Uw zachte stem. Maar het klinkt zo droevig dat het in de harten van Uw discipelen snijdt en zij totaal ontzet zijn. "Dit is het laatste keer," zegt Gij, "dat ik deze weg met jullie zal lopen. Morgen zullen ze mij ermee slepen, gebonden, met duizend beledigingen." Wijsende naar de plaatsen waar U gemarteld en het ergst mishandeld zult worden, zegt Gij verder: "De zon van mijn leven gaat onder zoals de zon in de hemel ondergaat; morgen om deze tijd zal ik niet meer zijn. Maar net als de zon opkomt, zo zal ook ik op de derde dag weer opstaan." Bij deze woorden worden de apostelen nog droeviger en vallen ze stil. Ze weten niet hoe te antwoorden. Maar Gij, mijn Jezus, voegt eraan toe: "Moedigheid, wees niet bedroefd! Ik zal jullie niet verlaten, maar altijd bij jullie zijn. Alleen is het nodig dat ik sterf voor de verlossing van jullie zielen." Wanneer Gij zo spreekt, mijn Jezus, bent U diep geroerd. Met een bevenende stem gaat Gij door met Uw discipelen te leren. Voor Gij zichzelf in het cenacle (Bovenste Kamer) terugtrekt, kijkt Gij nogmaals naar de ondergaande zon. Uw leven komt ook aan zijn einde. -

Gij biedt alle Uw stappen op voor hen die zich in het avond van hun leven bevinden en verleen hen genade om thuis te gaan bij U. Gij verzorgt ook degenen die, ondanks de droefheid en teleurstellingen van het leven, hardnekkig weigeren zich aan U over te geven. Dan laat Gij Uw blik opnieuw rond Jeruzalem zwerven, de schouwplaats van Uw wonderen en de plaats van Uw gunst. Maar Jeruzalem bereidt al het kruis voor U als beloning voor al Uw goedheid, slijpt de spijkers om de moord op God uit te voeren. Gij beeft, Uw hart wil breken. Gij treurt over de ondergang van de stad. Zo maakt Gij boete voor zo vele zielen die aan U gewijd zijn, wie Gij met grote zorg hebt gekozen om wonderen van Uw liefde uit hen te vormen, maar onverschillig genoeg zijn om niet op Uw liefde te reageren en in plaats daarvan de meest bitterheid aan U geven.

Ik wil met U boete doen, waardoor het martelen van Uw hart gemilderd wordt. Alleen zie ik dat Gij afschrikking voelt bij het aanzien van Jeruzalem. Gij wendt Uw blik af om de Bovenste Kamer binnen te gaan.

Mijn liefde! Druk mij aan Uw hart, zodat zijn bitterheid mijn wordt en ik hem samen met U aan de Vader kan opofferen. Maar Gij kijkt naar mijn ziel met een blik van barmhartigheid, giet Uw liefde in het en geeft me Uw zegening.

Beschouwing en Oefeningen

door St. P. Annibale Di Francia

Jezus verlaat snel Zijn Moeder, hoewel Zijn Meest Tender Hart een schok ondervindt.

Zijn we bereid om zelfs de meest legitieme en heilige affecties te offeren om de Goddelijke Wil te vervullen? (Laten we onszelf vooral onderzoeken in de gevallen van scheiding van het gevoel van de Goddelijke Teenwoordigheid of van zintuiglijke devotie).

Jezus maakte Zijn laatste stappen niet tevergeefs. In hen verheerlijkte Hij de Vader en vroeg om het heil van zielen. We moeten in onze stappen dezelfde intenties plaatsen die Jezus plaatste—dat wil zeggen, ons opofferen voor de glorie van de Vader en voor het goed der zielen. We moeten ook onszelf voorstellen dat we onze stappen in die van Jezus Christus plaatsen; en net zoals Jezus Christus ze niet tevergeefs maakte, maar alle stappen der schepselen omhuldde in Zijn eigen, hun misstappen vergoedend, om de glorie toe te kennen aan de Vader, en Leven te geven aan al die misstappen van schepselen zodat zij op het pad des goeds zouden lopen—zo moeten wij hetzelfde doen, onze stappen plaatsen in die van Jezus Christus met Zijn eigen Intenties.

Lopen we bescheiden en geordend op straat, om een voorbeeld te zijn voor anderen? Zoals de gekwelde Jezus liep, sprak Hij af en toe met de apostelen, pratende over Zijn nabije Passie. Wat zeggen wij in onze gesprekken? Wanneer er gelegenheid is, maken we dan het Lijden van de Goddelijke Verlosser tot onderwerp van ons gesprek?

Toen Hij de apostelen droevig en ontmoedigd zag, probeerde Liefdevende Jezus hen te troosten. Platsen we in onze gesprekken de intentie om Jezus Christus te verlichten? Proberen we ze uit te voeren in het Wil van God, anderen de Geest van Jezus Christus binnensmijtend? Jezus gaat naar de cenakel. We moeten ons gedachten, gevoelens, hartkloppen, gebeden, handelingen, eten en werk omhullen in het Hart van Jezus Christus in het handelen; en door dit te doen, zullen onze handelingen de Goddelijke Houding aannemen. Echter, omdat het moeilijk is om altijd deze Goddelijke Houding bij te houden, aangezien het voor de ziel lastig is haar daden continu in Hem op te lossen, kan de ziel compenseren met de houding van haar goede wil, en Jezus zal er zeer blij mee zijn. Hij zal de waakzame Wachtpost worden van elke gedachte, elk woord en ieder hartkloppen van haar. Hij zal deze daden als escorte binnen en buiten Zichzelf plaatsen, naar hen kijkend met grote Liefde, als het vrucht van de goede wil van het schepsel. Dan, wanneer de ziel, zich in Hem oplossend, haar onmiddellijke daden doet met Jezus, zal Goede Jezus zo aangetrokken worden tot die ziel dat Hij wat zij doet samen met haar zal doen, het werk van het schepsel omzettend in Goddelijk Werk. Al dit is de uitwerking van de Goedheid Gods, Die alles overweegt en beloont, zelfs een klein daadje in Het Wil Gods, zodat het schepsel niet wordt bedrogen.

O mijn Leven en al mijn Alles, laat Uw stappen de mijnen leiden, en terwijl ik over de aarde loop, laat mijn gedachten in de Hemel zijn!

Offer en Dankbaarheid