Προσευχή και Θυσία!!! Εκείνη είναι η Αιτήματός Μου!
Με το Ροζάριο, μπορείτε να σταματάτε τους Πολέμους! Άμυνε την Ειρήνη με το Ροζάριο!"
Καπέλα των Εμφανίσεων - 10:30 μ.m.
Αποκάλυψη της
ΠΡΏΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΎ ΠΌΝΟΥ της Παναγίας
(Σημείωση - Μαρκος): (Η Παναγία σήμερα άρχισε να μου λέει για ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΆ ΣΑΣ ΔΏΡΑ, αυτά που δεν περιέχονται στις Ιεράς Γραφές, αλλά πραγματικά συνέβησαν στη Ζωή της Παναγίας.
Γνωρίζω ότι δεν αξίζω τίποτα από όσα ακούσα, οπότε ζητώ μόνο την Χάρη να είμαι πιστός στην μετάδοση του τι άκουσα. Εκείνο που μου έλεγε η Παρθένος:) "Υιέ μου, μια μέρα ενώ ήτανμε ακόμα στη Βηθλέεμ, κολακεύοντάς τον Παιδί Ιησού στα Χέρια Μου, όταν βλέγοντας το ρόδινο και όμορφο Πρόσωπό Του είδα ένα πρόσωπο πλήρες αίματος, φουσκωμένο και διαστρωματισμένο.
Εγώ ετράπηκα από αυτήν την τρομερή και απροσδόκητη όψη, αλλά... ιδού, η Φωνή του Υιού μου Ιησού έκανε ακοής:- ΜΆΝΑ μου αγαπήμενη, αυτό είναι τι θα κάνουν οι άνθρωποι σε μένα! Έτσι θα μείνω κατά την Παθώ Μου! Ο ΠΑΤΈΡΑΣ το θέλει έτσι. Να γίνει η Θέλησής Σου! Θα πάθη πολύ! Θα πεθάνω!"
Αγαπημένη μου ΜΆΝΑ, θελεις να παθήσεις μαζί με μένα, και να πάρεις μαζί με μένα τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας, ώστε να σωθεί; Σε τέλεια ένωση με ΑΥΤΌΝ, απάντησε ξανά η ΝΑΙ. Μου είδε με ΆΓΑΠΗ, και αμέσως αυτήν την όραση εξάφανισε, και τον είδα πάλι μικρό στα Χέρια μου.
Πολυάριθμα δάκρυα κατέβηκαν από τα Ματερνικά Μου Μάτια, ενώ προσέφερα ΕΜΈΝΑ με ΑΥΤΌΝ στον ΠΑΤΈΡΑ για τη σωτηρία όλων εσασ.
Όταν αυτό συνέβη, ο Ιησοῦς είχε μόνο δεκαπέντε μέρες να ζήσει.
Υιέ μου, γράψε όλα αυτά και αργότερα διαδώσε τα σε όλο τον κόσμο".
(Σημείωση - Marcos): (Η Παναγία, η ίδια, πήρε την πρωτοβουλία να με πληροφορήσει για ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΆ ΣΑΣ ΗΜΈΡΕΣ. Ξεκίνησε από αυτήν, τη πρώτη, αλλά δεν μου αποκάλυψε πόσες ήταν ή όταν θα μοι αποκαλύψει τις άλλες. Μονο είπε ότι μέχρι το τέλος της ζωής μου, θα με τα αποκαλύψει όλα.
Τι νόμισα, ενώ μου έλεγε για τα Παθήματά Της, δεν μπορώ να το εκφράσω με λόγια. Μπορώ μόνο να πω ότι αν βυθιστεί στο στήθος μου όπως ένα δόρυ, θα πάει η καρδιά μου με εγγενή πόνο, έναν οξύ πονο για όλα όσα η Παναγία μοι αποκάλυπτε.
Ήταν ένας διπλός πόνος που νόμισα. Από την μια πλευρά, πάει η καρδιά μου με οξύ πονο από το μέγεθος των Παθημάτων που η Παναγία και ο Κύριος αποδέχτηκαν να παθήσουν για ΑΓΆΠΗ μας όλων, τα οποία ταυτόχρονα μοι έκαναν γνωστό, καθώς μιλούσε η Παναγία, πόσο τεράστια είναι Η Αγάπη Της για εμάς.
Από την άλλη πλευρά, νόμισα μεγάλο πονο, αλλά λιγότερο από το πρώτο, της γνώσης της αδυναμίας που επαλήθευσα σε εμένα, πόσο ανίκανος είμαστε να τους αγαπώ, να τους επιστρέψω όπως θα ήθελα και έπρεπε.
Να γνωρίζουμε ενδελεχώς πόσο μας αγαπάνε ο ΘΕΌΣ και η Παναγία, και ταυτόχρονα πόσο ανεπαρκείς είμαστε να τους αγαπήσουμε, είναι μια βασανιστήρια και πόνωση που δεν μπορώ να εξηγήσει. Αυτά τα συναισθήματα θα τραυματίζουν την καρδιά μου, τη ψυχή μου και το πνεύμά μου, σαν κάτι που δεν μπορώ να πω).