e diel, 2 prill 2017

Zbulimet Hyjnore të Krishtit Tonë Jezu Krishti

Takova me dashurin tim Kristin, dhe duke u shikuar drejt syve tona, ai thotë:

I Dashur: shiko brenda njeriut ...

Mbas kësaj, ne shohim një burr dhe Krishti më tha: "Shih si në momentin e parë njeriu është i përqendruar, shih si në hapësirën e një momenti ndjenjat kalojnë nga dashuri në urrejtje, nga respekt në mungesë respekti, nga mirësi në kërkesat, duke u bërë pre e një dobëtie të madhe në shpirt. Njeriu po bëhet më i dokeqësueshëm shpesh, jo vetëm fizikisht por edhe brenda. Në çdo gjë ashtu siç është pak a shumë e papritur, njeriu bën që dobësi të dalin."

Me vëmendje të madhe shikova kreaturin dhe lëvizjet e tij, po i shihja ndjenjat dhe si, në varësi të ndjenjave, gjithçka brenda njeriut ndryshonte papritur. Papritmas, ai burri ecën drejt djalit të tij, dhe duke takuar djalin, e fyej me fjala, dhe djali ishte për t'u përgjigjur atij babait ... Krishti intervenon dhe i thotë djalit: BËNDISNI BABAIN TUA, E MBYLLINI NË KRAHËT E TIJA DHE SHKO ME PAQE, MBAJENI NË MENDJE SE DUHET MOS TA VRASI ASNJË KRIATURË NJERËZORE, AS ME MENDIM, AS ME GJUHËN, AS ME NDJENJA, AS ME MENDIM. Djali vazhdoi siç e frytëzoi Krishti për të bërë atë, dhe babai, në turp dhe fyerje, u lëshua pa fjale; me habitet, ai shikoi djalin që po largohej, dhe lotët erdhën nga syri i njeriut.

Krishti më thotë: "E di, dashur, sa herë kjo skenë përsëritet gjatë ditës? Shumë, në çdo moment. Dhe sa kriatura njerëzore reagojnë si ai i ri burri? Unë ju them se asnjëherë, jo edhe ata që ndihen më të afërt me Mua.

SA HERË KAM PREDIKUAR RRETH LIGJIT TË DASHURISË! Dhe bota nuk e di se sa për shkak se njeriu vepron bazuar në ndjenja dhe impulset e tij të menjëhershme.

Papritmas shfaqet një burri tjetër; ai duket si dikush që ka paqe shumë, sepse fytyra e qetesisë së tij, mënyra se si ecën transmeton paqen. Krishti më thotë: "Çfarë mendoni, dashur?" Dhe unë i përgjigjem atij: "ai ka një paqe të madhe".

Papritmas shfaqet një skenë e ndryshme: njeriu ecën qete, por pranë tij shfaqet një burri tjetër që i flet atij, ata vazhdojnë të ecin dhe të flasin deri sa diçka që thotë burri tjetër nuk ishte në gustin e atëj që po ecën me paqe. Fytyra e tij u deforma dhe zëri ndryshoi, edhe shprehjet ishin të ndryshme. Krishti më tha: "Dashur, tashmë do ta shihni çfarë vetëm Unë e di dhe çfarë bën një kreatur që afrohet Mua ..."

Shoh njeriun të humbur në paralizim emocional total, poshtë në një gropë nga e cila ai nuk mund t'i dal. Një re i errët mbulon zemrën, trurin, mendimin, duke kaluar përmes gjithë trupit shpirtëror dhe fizik. Organet e sistemit të tretjes janë të ngjyrosur në blu të errët dhe acidi zhvendoset siç duket se dëshiron t'i marr një rrugë që nuk është ajo normale. Krishti më tha: "Shih interferencën e madhe të ndjenjave brenda njeriut. E vështirja im nuk është e vështira; është dëshira ime për Njerëzimin ta kalojë rrenjësisht atë që është menjëhershme."

UNË JAM DASHURI, DASHURIA IMË TRANSCENDON, DASHURIA IMË ËSHTË SHPIRT, DHE SI TË TILLË, AJO ËSHTË VEPRIM I PAFUND

JETËS DHE RENDIT. KËSHTU JU, FËMIJËT, DUHET TË JETONI ME TËRTHOREN PËR TRANSCENDIMIN DREJT ÇFARË ËSHTË SHPIRTËRORE SAQE JETA T'I MARRË VLERË, BUKURINË DHE KONTROLL. Dashuria Imë organizon, harmonizon saqe Punët dhe Veprimet të jenë Dëshmi e Çfarë çdo Krijesë Njerëzore është në Veri.

Si me Burrat e përmendur, Tërthoret i Zënë ata për shkak të Dominancës së "egos" së tyre dhe një Minimizimi të Përhershëm të Çfarë është Shpirtërore, duke Lënë Eksponuar Botën në të cilën secili Njeri vërtet lëviz.

Dashuria Imë Është Ngjitje dhe Ai që ngrihet nuk ecën vetëm por në Bashkësi, në Komunitet, për t'u Mësuar dhe të Kuptojmë Veten jo Vetëm por Të Bashkuar me Fqinjin tuaj.

T'ju Kam Thërritur që të Jetoni në Unë saqe t'i Veproni si unë veprova, jo në Ripetim të Veprave time por duke Jetur Veprat e Mia. Marr, Ushqej, Je, Shpreh ndryshimin brenda që t'ju kthejë përsëri lartësitë e Dashurisë sime pa të cilën nuk do ta arritni të jeni Krijesa Njerëzore më të Mira, më Autentike, jo një Kopje e një Seris Veprash që Minimizojnë Çfarë jeni: VEPRIMI I MADH I DASHURISË.

Krishti para syve të imë vendos disa njerëz me dallime të mëdha: njëri është trëndafil, tjetri i lartë, tjetri shumë i hollë, tjetri shumë i ulët në staturë dhe tjetri i bardhë, i sëmurë ose duke vdekur.

Të gjithë këta njerëz janë të ndryshme, por të barabartë në një aspekt: askush prej tyre nuk dëshiron ta shikojë Krishtin. Ai flas me ata dhe ata kthejnë sytë e tyre. Unë shoh burrin që vdes fizikisht dhe i thërras atij t'i shikohet Krishtit, por ai refuzon të bëjë këtë, nuk dëshiron ta bëjë atë, dhe në vend të saj zënë zemra e tij. Dhe Krishti më pyet: "I dashuri im: Çfarë shihni në ata që është i ngjashëm?" Dhe unë përgjigjem menjëherë: "Ata nuk dëshirojnë ta shikojnë Ju ose të dinë mbi Jua", dhe Krishti më thotë: "Çka kanë në përbashkët nuk është ajo që del para syve tuaj, por ajo që e mbajnë fshirë në thellësi të zemrave të tyre."

Krishti më thotë: "Njeriu i ulët në staturë dëshiron t'i bëhet i lartë për të dalë para gjithëve, ai nuk është kënaqur me atë që ka. Kjo krijesë njerëzore kërkon përmes gjithçkaje saqe ta dinte çfarë po ndodh, ngrihen zërin e tij për t'u dëgjuar, por brenda është bosh, zemra e tij digjet nga mprehtësia dhe envija, ai thotë se jeton shpirtërore, por nuk më njeh.

Njeriu i lartë dëshiron të mbajë kontrollin mbi gjithçka që ndodh rreth tij.

Prania e tij e bën atë t'i dalë para, por kjo nuk është e mjaftueshme, ai dëshiron më tepër dhe më tepër. Ai jeton vëllezërit dhe motrat e tij, jo përse i dashuron ata por për të ushqyer kritikën; zemra e tij digjet nga mprehtësia dhe envija, duket se lutet gjithmonë, por kjo nuk është rasti, ai ngrihet dhe bie, ai nuk më njeh.

Krijesa që jep përshtypjen e sëmurjes s'është e sëmurë në trup por në shpirt. Ai nuk i njoh fraternitetin, caritatin, zemra e tij nuk jeton në kompasion por në vetëmohim, kjo nuk lejon atë të përjetojë dhembjen e vëllezërve ose motrave të tij.

Ai jeton në mprehtësi, envji, zemra e tij është bosh nga afeksionet, vetmija grushton shpirtin e tij. Kur ai provon t'u hynë Unë, menjëherë mendja e tij fluturon dhe nuk qetët, ai nuk mbaj më në brendësi të tij.

Çrregullimi i njeriut, dashuria çrregulltare, vetëmohimi, mungesa e caritëti, një zemër e fortifikuar, bëjnë të gjitha rreth tij të çrregullta. Këtë krijesat që kam përmendur ekzudojnë diçka të veçantë: individualizmin, mungesën e dashurisë, indiferencën, vetminë, atë që është i përbashkët me botërore dhe ata janë në rrezik të largohen plotësisht nga Unë, për shkak të individualizmit që mbizotëron tek ata.

Fëmijët e mi jane një bashku, ato ruajnë një ndjesi te madhe se janë pjesë e Universit te Madh dhe kjo përgjegjësi i bëjnë të jetojnë ne Unë atë që dëshirojnë vëllezërve dhe motrave të tyre.

Emocionet nuk jane tmerr, por ato janë atyre që krijojnë çrregullim dhe bën njeriun të mos jetoj në Dashurinë Time ose gjithçka AJO përmban është e keqe. Dashuria ime nuk krijon çrregullim, Dashuria ime është dritë, jo hijë, Dashuria ime është caritët, jo urrejtje, Dashuria ime është shpresë, jo përçmimi. Dashuria ime është gjithçka.

I dashur, në këtë moment ka diçka që po i bashkohet të gjithëve njerëzve dhe vetëm pak e din se si ta ballafaquhen - diçka që vazhdimisht shpërthen brenda rendit te vendosur dhe çon në kaos: ZEMËRIMI.

Dëshira, pronësia, statusi, inkomprensioni, mungesa e dashurisë, ignoranca janë pjesë se pse violenca është ngritur dhe është pjesë e jetes së përditshme të njeriut.

FËMIJËT E MI JANE TE KUFIZUAR NË KUPTIMIN TIM TË KEQIT SA QE AJO SHKON ASHTU LARG SA NJERËZIT I LEJOJNË.

Violenca nuk është diçka që njeriu ka nga lindja; violenca mësohet ndërsa rritet, në mjedisin ku zhvillohet, dhe ndonjëherë violenca përhapet nga krijesa të pabalancuara, të dobët-vullnetshme, ato që janë si roza e një anije.

Secila prej fëmijëve tim duhet të jetë mbajtës i Paqes, semues i Dashurisë Time, ata duhen ta ndajnë Caritëtin me vëllezërve dhe motrave të tyre që Atributet e Mia t'i pranojnë të gjitha fëmijët e mi.

FËMIJËT E MI DUHET TË JENE DASHURI, DHE PËR RESTIN UNË DO TA JU JEPE ASHTU TEJ. (Cf. Mt. 6.33)

Përmendur këtë, Krishti më thotë:

Kur krijesa mbaj të gjitha në rend te Vullnetit Tim, veprimi i saj lidhet me Unë dhe unë gëzohem për atë. Por kjo brez, që ka dhënë veten e tij tek çmenduria e keqit dhe ka usurpuar gjendjet më të ftohta të marrëdhënieve shpirtërore me Shtëpinë Tone, është rënë në turpimin më të madh dhe ka reduktuar vetveten. Ajo ka marr zemërim si hyrje, si një formë dënimi nga disa ndaj tjerëve. Ka futur ndjenja urrejtjeje, tradhtie dhe furie si normale, dhe kjo tashmë nuk pengon ata që dëshirojnë të veprojnë brutalisht, intensifikuar gjendjen e Njerëzimit pa dashuri dhe i bënë dëm vetvetes.

Keqia ka qenë e pranishme duke ndjekur njeriun për ta ulur sa më poshtë që mund. Duhet të mbani mend se keqia nuk ka kompasion, ajo tërheq ata prej të cilëve i morri fjalën larg nga Unë.

DASHURIA ËSHTË MJALTI QE FËMIJËT E MI E GËZOJNË NË MOMENTET KUR NEVOJITEN ME UNË.

T'ju bekoj.

Jezusi juaj.

GJITHMONË E LARTËSUAR, O MARIA PA MAKËL.