Zojja vjen në gri dhe të bardhë. Zemra e saj e Paspakët është e zbuluar. Ajo thotë: "E bërë, unë vij te ti sot si Biri im ma dërgon, që kjo vendi dhe bota t'i kuptojnë se abisi midis qiejve dhe tokës rritet çdo minutë, çdo ditë. Është në fuqinë e Birit tim të Paspakët për ta shkatërruar atë që njerëzimi vlerëson—fuqi, para, status dhe pasuri botërore. Njerëzimit i ka parë këtë herë pas here përmes katastrofave natyrore dhe të shkaktuara nga njeriu, të cilat Zoti i Plotfuqishëm e ka lejuar." (Tani ajo ka lotët që rrjedhin poshtë në faqet e saj.) "Por zemrat nuk ndryshojnë. Një shumicë e madhe njerëzve nuk duan Zotin dhe fqinjin. Ajo që sundon zemrat, atëherë sundon botën. Jeni të sigurt se bota dhe secila shpirtër do t'i gjykohen sipas dashurisë së cila është në çdo zembër. Asnjëherë më parë njerëzimi nuk ka qenë aq i largët nga Zoti. Ngjarje ndodhin çdo minutë që dëshmojnë për këtë."
"Fëmijët e mi të dashur, unë kam ardhur ta lutem ju t'i zgjedhni dashurinë në momentin e tanishëm. Mos u shqetësoni për të kaluarën ose mos jeni të ankuar për të ardhmen. Shpëtimi yt është këtu, tashmë, në këtë moment të tanishëm. Filloni tani ta dini dashurinë. Atëherë unë do ju marra në Strehimin e Zemrës sime të Paspakët."
Tani ajo i rregullon veten, hap dorat dhe shikon drejt qiejve. Ajo më thotë: "Ju lutem ta bëni këtë e ditur për të gjitha fëmijët e mi të vegjël." Ajo largohet.