e hënë, 16 tetor 2017

Shkrim i Anës për Atin Qiejtore.

Sot, më 16 tetor 2017, do të shkruaj ty, i dashur Ate Qiejtor, një letër, sepse ndihem nevojë t'i shkruaj gjithçka nga zorrja.

Shpresoj që gjeni fillimin, sepse dëshiroj të hiqe zemrën time tek ti. Çdo gjë që më deprimon, dëshiroj t'i thash ty. E di edhe se je një dëgjues i mirë. Zemra ime është aq e rëndë dhe nuk di me kush tjetër të flas për gjithçka atëherë sa ti mund ta dëgjon për aq kohë gjatë.

Je ati më i pacient, më i dashur dhe më i butë që një njeri do të kishte kurre të deshironte. Të dua ty, e nuk mund ta thash sa pakujdesisht t'ua kam. Ti gjithmonë ke qenë me vesh për mua dhe asnjëherë nuk ke pushuar të më dashuroj, edhe kur unë nuk dija çfarë bën.

Di se jam vuajtur nga anksia dhe sulmet e panikut për aq vite të gjatë dhe s'e di si t'i ndihmoj vetes. Ashtu sikur edhe nuk dëshiroj ta ngarkoj këtë me tjerë dhe ti mbarroj. Ti je i vetmi që di se gjithçka unë kurrë kam deshiruar ishte të ndihmonja.

Këtij mesazheve që i ka shfrytëzuar për ta shpërndaj në tjerë jo vetëm të vërtetën, të vërtetat e tua, por edhe për ti shoqëruar ata në rrugën e jetës së tyre ndonjëherë aq të vështirë. Kam dëgjuar fjalë që kanë ardhur nga ty, jo nga unë, di se kjo është e vertetë. Nuk jam aspak i aftë për ta formuluar këto fjale dhe t'i shkruaj në letër. Tani ka kaluar më shumë se 5 javë që nuk kam marrë asnjë mesazh pas shenjtave të sakrifikimit.

Shënjta Sakrifica e Mesës ka qenë gjithmonë aq e çmuar për mua, është bërë eliksi i jetës sime. Unë ushqehej me atë. Ti di edhe se unë mund të lutja shumë rosari në radhë. Ata më ndihmuan, sepse jam atje me senset time. Mungon sot. Zoti Nënë po qaj për mua? A është e vërtetë? Nuk dëshiroj ta bëjë atë të vuajtur, por marr seriisht misionin botëror. Është aq i rëndësishëm për ne të gjithë.

Çfarë ka në njerëz sot kur nuk gjejnë Ty, i dashuri Ate Qiejtor? Ata kërkojnë ty dhe priten ndihmën nga priftët. Një fatkeqësi është se priftët s'janë më të vërtetës së sotme. Shënjta Sakrifica e Mesës, jo bashkimi i stolit që ata praktikojnë, u merr forcat. Ata dëshirojnë t'i ndryshojnë dhe nuk dijnë çfarë është arsyeja se s'janë në gjendje ta bëjnë këtë. Është një rrugë e gjatë dhe e vështirë shpesh deri sa kushdo të ketë drejtuar Triunin Zot, i cili vetëm mund t'i ndihmojë. Nuk është lehtë gjetja e destinacionit të saktë. Rruga shpesh është e gjatë dhe e gurët. Ka shumë njerëz edhe priftër që shkojnë në një rrugë të gabuar dhe të ngatërruar dhe nuk dijnë çfarë bën.

Duhet unë ta filloj nga veti, mundësisht si ka filluar? Nuk e di për jetën time brenda. Pastaj mund të ndihmoj më mirë vetveten. Kam një dëshirë aq të madhe për siguri. Në ty është siguria që duhet t'i gjej. Je i pranishëm kudo, por unë s'ju shoh. Por di se ti asnjëherë nuk lën prapa njerëzit e caktuar në nevojë. Jam në nevojë, i dashuri dhe më i buti Ate, dhe dëshiroj vetëm të ndjejë afërsinë tande. Ku mund të gjeni? Ti m'thash. Unë jam duke pritur përgjigjen time.

Njëherë, në të vështirën e madhe tim, t'ua shoh ty në qiej dhe ajo ishte diçka e mrekullueshme që ende nuk mund ta besoj sot. M'a ndihmoi dhe unë nuk isha më i vetmuar. Por sot unë s'mund të gjendja fije për ty? Ku je, dashuria ime, e bukuria ime? Asnjëri nuk mund t'ju kaloj në dashuri, sepse asnjëri nuk ka një dashuri aq të papërfillueshme për ta dhënë. Vetëm më jepni një pakicë nga dashuria që unë s'e ndjej. Por në zemrën time di se gjithçka vjen prej ty. Asgjë nuk është rastësisht, gjithçka vjen prej ty, gjithçka, vetëm mirë. Do të t'ju doja, Forca ime. Vetëm kur unë jam i fortë mund ta bëj atë vetëm nga ju.

Unë jam një krijesë e dobët dhe mëkatore Por ti di se unë nuk dëshiroj të lëndoj asnjërin. Unë s'dëshiroj t'i lëndoj Pastor Lodzigut, i cili m'bën aq shumë problem për mua. Ai gjithmonë dëshiron të jetë aty dhe edhe sot është aq i paaftë. Mua më bën dhimbje. Ti po vesh një Monika pranë meje dhe ajo është këtu. Ajo bën çdo punë, pavarësisht se sa e vështirë është për të, dhe megjithatë ka dhembje dhe probleme vetvetiu. Unë s'dëshiroj t'i ngarkoj asnjërin dhe edhe sot unë bën. Unë gjithmonë duhet ta thashë rreth sulmeve panike si janë keqe sepse unë nuk mund të i përballoj ato. Do të donte aq shumë. Frika vjen nga brenda dhe unë s'di se si t'i merrem me atë. Unë nuk mund të jetë vetëm. Unë e gjendja këtë stresues për mua edhe për të tjerët. Ti po punon aq fort me mua. Kjo asgjë nuk mund të jetë pa arsye.

Duhet ta pranoj? I ndjej si nëse kam vetëm mëkate, dhe edhe sot unë s'mund t'i ndryshoja nese unë s'di se çfarë mund të sjell gënjeshtërinë e bukurisë së vetes. Unë shoh jashtë dhe gjithçka është aq trishtues dhe i errët, pavarësisht faktit se vjeshta ka shumë anë të bukura, vetëm fletja me ngjyra të bukura dhe tani ditët pas-verore plot diell. A s'i shoh kjo që ti, ati më dashur, po përgatis për mua? A kam bërë i verbër për bukuritë e tua? Kjo nuk mund të jetë. - Unë gjithmonë kam qenë në gjendje ta gëzoj atë.

E dashura Katharina, nese ti dinte sa deshirë unë për ty, sepse pasi kemi qenë bashkë për 30 vjet dhe kemi ndarë kënaqësi dhe trishtim. Kjo ishte një kohë e gjatë. A është tani të prishur? Duhet ta jetë asgjë më? Unë s'di se çfarë bën me këtë? Do të donte aq shumë të dinja shkakun për të munduar veten time. Ne gjithmonë kemi qenë në gjendje t'i ndarim njëri-tjetrës. Kjo ishte një kohë e mrekullueshme. Ne duam edhe ta përjetuam shumë gjëra të vështira bashkë dhe i munduam atë me forcën e bashkuar. Në mënyrë të caktuar ne kemi qenë tani përsëri të qartë.

Tani unë shoh në priftin tonë dashur Lodzig. Sa i pëlqejnë ai. Unë s'dëshiroj ta lëndoj atë dhe edhe sot kam qenë shpesh i impacient me të. Mua më vjen keq për këtë. Ju lutem, më falni dhe impaciencën time. Edhe unë gjithmonë dëshira t'ju jeta pranë juve dhe t'i ndihmoj. Kjo është vetëm dëshira ime për ty. A di se sa i pëlqejnë e ti mungon kur ti nuk je këtu? Ata janë gishtat që tregojnë në qiej, atë është, një njeri i Zotit që është ngushtë lidhur me qiej dhe veçanërisht me Atin Qumësor përmes shumë lutjeve. Do të donte t'ju thashë gjithçka edhe sot ju do ta gjejni aq bukur në përparësi nese ka një kënaqësi që mbetet. Unë mund ta imagjinoj kënaqësinë tuaj, unë e kam përjetuar atë tashmë. Në 13 vitet e jetuara bashkë me besim ne kemi ndarë shumë me njëri-tjetrën. Ne tani kemi harruar gjithçka rreth atij. Kjo nuk mund të jetë mbaroi pasi kaq.

Unë kam për qëllim ta bëj mënyra e madhe dhe ndihmoj. Ajo gjithmonë m'bën probleme të reja. Unë s'di se nga vijnë ato. Nese vetëm unë mund t'i ndihmoja veten time përmes besimit. Unë kam bërë aq i dobët dhe kjo dobësi po më vret.

Vetëm Ati Qiejor vetëm e di mjerimin e njerëzve dhe mund të lehtësojë atë. "Unë e di lëvizjen më të vogël në zemrën tuaj, fëmija im. Erdhuni tek unë, të gjithë ata që jeni të lodhur dhe me peshë, do t'ju rifreskoj të gjithëve.

Necësia nuk zvogëlohet, edhe pse bëj përpjekjen më të madhe për ta shkruar tërë nga zemra.

Kam shumë njerëz të dashur rreth meje që qenë pranë meje. A kam bërë mirën e padhunshme tani? Nuk dua, por shikoj mbrapa me falenderim për vitet e shumta. Çdo gjë është një dhuratë nga qielli. S'ka se vetëm ku të filloj? Duhet të ketë diçka që më ngatërron? Ku bëj gabimin që mund ta korrigjojë? Ku janë dyshimet ime? Janë në të kaluarën apo në tani? Unë nuk e di për vete.

Nëse vazhdoj të shkruaj, mund të vijë tek mendja ime. Ata janë edhe impulset që provokojnë mendim, që vijnë nga zemra ime, sepse Jezu Kristi banon në zemrën time, të cilin e marr çdo ditë me trup dhe shpirt dhe hyjninë dhe njerëzimin. Sigurisht ky nuk mund të mbetet i papërshtatshëm? Ku je ti, thesari më i dashur i zemrës sime? Asgjë nuk mund ta tejkaloj në jetën time. Jeta ime përket vetëm tyje.

I dashuri Pastor Lodzig, a mund të ndihmojnë tani që gjeni rrugën tek unë vete? Unë pres një përcaktim, sepse jeta duhet të vazhdojë, ajo nuk mund të qetë. Jam shumë i papushtuar dhe asgjë nuk mund ta sjellë në qetësimin e zakonshëm tim. Kush mund t'ma ndihmojë tashmë.

Ti je, Jezu im më i dashur, që kam nevojë për ndihmën tënde dhe sigurt.

Sikurse ke dëgjuar, Ati Lodzig thotë se duhet t'i kaloj gjysëm orës para tabernakulit në kishën e shtëpisë. Nuk dua të jetë vetëm. Do të donte shumë të vije tek qetësi. Kjo është dëshira më e madhe e mia ndonjëherë.

Dështim, këto fjalë në letër nuk m'janë dhënë paqen që donte. Por tani marr këshillën e Atit Lodzig dhe shpresoj se s'do të dështoj. Pastaj jam edhe më i përçmueshëm. Nuk dua atë, sepse duhet t'ma ndihmojë. Asgjë nuk mund të gabohet atje, sepse Jezu është me unë në tabernakul.

Mirëpo, Jezu im më i dashur, isha me ty para tabernakulit. Kjo është shtëpia jote ku ju pres ne. Por edhe ti m'ke të duash. Nuk mund ta imagjinojë se do t'i jetoj pa ty.

I dhashë vetveten, si gjithmonë, me shqetësimet e mia. Mbase kërkoj shumë nga veteja për ti lënë tërë në një herë. Të gjitha shqetësimi duhet t'i mbarojnë së bashku. Por ata nuk bëjnë. A duhet të jetë i papërshtatshëm plotësisht? A jam vetëm unë që s'ju gjej? Por ti thosh, ai që më kërkon, do ta gjend edhe unë. Unë po ju kërkoj dhe s'ju gjej. Ku je Ti, Jezu im më i dashur? A don të hynësh në zemrën time? Jam duke pritur me impaci ndihmën tuaj? Kush mund t'ma ndihmojë? Vetëm ti, Jezu im më i dashur, ke aftësi që të qenë pranë meje. Unë dua të jetë jote. Asnjëri nuk do ta marr zemrën time përveç ty vetëm. Jote do t'jetë, në jetë dhe edhe në vdekje.

Ishte Zoti im i dashur, më ndihmo të dal nga kjo depresion. Dëshiroj ta zbuloj dhe të jem me ty. Sa e bukur është fytyra jote. Sa e bukura janë veçoritë tuaja. I imagjinon gjithçka këtë mënyrë, sepse dëshiroj të jem me ty dhe gjykimi im për ty rritet nga ditë në ditë.

Sa do ta dashuroja përsëri mesazhet tuaja dhe njerëzit i priten atyre. A nuk e shih, shpëtimtar im? Dhe Nënë Qiejore më e dashur e duan fëmijët e saj të Mariës dhe dëshiron t'i çojë të gjithëve te Ti. Ajo i sjell para fronit tënd dhe ofron vuajtjet e tyre. Pastaj ti sigurisht nuk mund ta rezistoni? Sa shumë shqetësime kanë njerëzit sot dhe sa me pak respekt janë shikuar sot kur ju duan atij dhe flasin për besimin katolik të vërtëtë. Ata dëshirojnë t'i hiqen zemrat e tyre dhe askush nuk i degjon ata.

Jo, ata janë shpirtërruar dhe vetëm dëshirojnë që të gjithë njerëzit ta gjejin ty dhe të jetojnë në paqe me ty. Kjo është dëshira më e zjarrta e çdo njeriu për t'u bërë i paqes.

Sa mirë është të lajmërojnë dashurinë tuaj tek njerëzit. Ata janë kënaqur kur ka njerëz që besojnë dhe mund ta ndajnë besimin e tyre me ata.

Dëshiroj t'i transmetoj këtë dashuri njerëzve, sepse atyre u duket se i kanë lënë vetëm me shqetësimet e tyre. T'u transmetuar dashurinë të vërtëtë është një mirësi e madhe që njerëzit priten me gjykim atë.

Sa do ta ndihmonja të gjithë njerëzit në këtë ngatërrim aktual. Ata nuk dijnë ende dhe kërkojnë në fe tjera. Natyrisht, atje nuk do t'i gjeni ty. Por ata janë aq frikësuar sa shpeshherë nuk e dinë te ku të drejtoheni. Dashuria jote, pa dyshim, nuk u transmetohet atyre dhe kjo do të ishte ndihma e tyre e vërtetë.

Ju lutem, shpëtimtar i dashur, jem me njerëzit që te kerkojnë. Ata ju mungojnë në çdo situatë. Atyre u mungon dashuria, të cilën vetëm ti, dashuri ime, mund t'u jepni atyre.

Unë ta duaj ty dhe nuk dëshiroj të largohu prej teje, sepse di se ti nuk më ke harruar, por dashuria jote asnjëherë nuk përfundon.

Jezu, kur jam me Ty, duhet t'i bëjë gjithçka të thjeshtë. Ti bën që të ndodhë gjithçka, edhe nëse njerëzit mendojnë se ata e bëjnë vetëm veten e tyre. Ti shkaktoni gjithçka në ta. Ne nuk jemi krijuesit, ti je Zoti mbi jetë dhe vdekje.

Sa do të ishin njerëzit për t'u pajtuar me dashurinë e vërtetë që mund të gjendet vetëm te ty. Dashuri pa fund, kjo është dëshira jote.

Gjithçka, universi i plotë, është juaj. Gjithçka u rendit me mrekulli dhe asgjë nuk ishte në rrethana. Njerëzit kanë abuzuar botën tuaj të bukur dhe kanë sjellë ngatërrim atë. Natyra edhe kafshët, gjithçka ishin në renditje të bukura gjatë krijimit tënd.

Sa do t'i dëgjonin më shumë fjalëve të Biblës. Pastaj ata mund ta lehtësojnë jetën e tyre shumë në jetët e tyre. Për çdo herë kur atyre nuk i bëhet vëmendje këtyre fjaleve, ato bënë jetën e tyre të vështirë pa t'u realizuar atë. Urdhrat janë një lehtësim për çdo jetë. Çdo herë kur njerëzit kalojnë urdhrat, ata fyen më shumë ose më pak.

Por, prapseqë, njerëzit besojnë se jeta është më e lehtë dhe më e lehtësueshme nëse mund të jetoni me kënaqësi në botën. Kjo nuk është rasti. Çdo herë kur ju kenaqeni plotësisht nga jeta, ajo bëhet më e lehtë atëherë. Vetëm pas atij gjithçka bëhet më e vështirë. Njerëzit nuk dëshirojnë të jenë të vërtetë.

Kjo është arsyeja pse Sakramenti i Përhapjes së Fajës është edhe një sakrament i rëndësishëm për t'u kthyer në normalitet dhe për ta premtuar të mos fyen më në të ardhmen. Parë se gjithçka, duhet të ketë realizimin.

Jezu i dashur njihej se si njerëz të dobët ne kemi nevojë për këtë sakrament që na lajton nga faji. Vetëm në gracin e shenjtërues janë te pastër dhe marrin vendimin për t'u respektuar dashurinë e Krishtit në të ardhmen dhe mos ta ofendojnë më atë.

Por pasiqë jemi njerëz të dobët, do të ndodhë gjithmonë që nevojitojmë konfesion. Mund të thotë edhe se Jezu Krishti dëshiron t'i bashkojë veten përsëri me popullin pas çdo konfesioni. Ai shikon se njerëzit janë vetëm të lumtur kur vendosin mos ta mëkoshmë. Ne jemi i zemërimi për mëkatet tonë dhe shpesh nuk e kuptojmë këtë. Por dashuria e Krishtit bën që njeriu t'i bëhet përsëri pastër pas konfesionit. Ai ndihet të bashkuar sërish me dashurinë e Zotit.