Święty Tomasz z Akwinu przychodzi. Powiedział: "Chwała Jezusowi. Dzisiaj przyszedłem ponownie poruszyć temat świętości. Często jedyną przeszkodę na drodze do świętości stanowi zazdrość w sercu człowieka. Bo ludzie z reguły nie rozpoznają tego złego w swoich sercach i, więc, go nie wykorzeniują."
"Zazdrość to tylko inna forma samolubstwa. Dusza, która jest zafascynowana samym sobą, poświęca się spełnianiu swoich potrzeb duchowych, fizycznych i emocjonalnych. Jest ona podstępnie wypełniona pragnieniem być najpiękniejszym, mieć najlepsze ubrania, dom, rodzinę, reputację. Często zazdrość można zidentyfikować przez ambitny ducha."
"Rodzaj zazdrości najbardziej obrażający dla Jezusa jest duchowa zazdrość. Osoba chce, aby wszyscy wiedzieli o łaskach, które otrzymuje, jakby ona sama była ich autorem i zasługiwała na nie."
"Ale zazdrość idzie dalej niż pragnienie być najlepszym. Zazdrość chce mieć to, co ma sąsiad. Nie jest szczęśliwy z powodzenia swego sąsiedztwa - fizycznego, duchowego lub emocjonalnego, ale chce wszystko, co jego sąsiad ma dla siebie. Widzisz więc, ambicja przemienia się w chciwość, a chciwość w zazdrość."
"Ale u podstaw wszystkich zazdrości leży to samo samozabawne miłość, która jest u źródeł wszelkiego grzechu. Jeśli ta samoabsorpcja pozostanie niezauważona, galopuje jak niekontrolowany koń trzymając serce w niewoli i zapewniając zniszczenie duchowe."
"Dusza, która poddaje się zazdrości, nie rozumie swojego miejsca przed Bogiem. Jeśli tak było, przyjmowałaby Wolę Bożą w obecnym momencie i pragnąłby tylko tego - ani więcej, ani mniej - dla siebie."