Shën Thomas Aquinas vjen. Ai thotë: "Lavdi Jezu Krishtit. Sot jam ardhur përsëri për të folur me ju rreth shenjtërisë. Shumë herë ajo që bllokon rrugën drejt shenjtërisë është një zemër e ziliqeke. Kjo ndodhë sepse njerëzit zakonisht nuk e njohin këtë formë të keqisë në zemrat e tyre dhe, për kësaj arsye, nuk e heqin atë."
"Ziliqia është një tjetër formë e vetëmimi. Shpirti që është i vetmimtuar konsumohet me ushqimin e nevojave të tij shpirtërore, fizike dhe emocionale. Ai është në mënyrë insidiuze plot me dëshirën për të qenë më i bukur, për t'u veshur mirë, për të pasur shtëpi të mira, familje të mira, reputacion të mirë. Shumë herë ziliqia mund të identifikohet përmes një shpirti ambicioz."
"Lloji i ziliqisë më i ofendueshëm për Jezu Krishtin është ziliqia shpirtërore. Personi dëshiron që të gjithë ta dinë rreth graciave që ai i merr si nëse ai ishte autori i secilës grace dhe si nëse e meriton atë."
"Por ziliqia shkon përtej dëshirës së të ketë më të mirën. Ziliqia dëshiron çka ka fqinji i tij. Ai nuk është i kënaqur me fatin e mirë të fqinjit - fizik, shpirtëror ose emocional, por dëshiron gjithçka që ka fqinji për vete. Kështu, ambicia kalon në llakmësi dhe llakmësia në ziliqe."
"Por në rradhë të parë të gjitha ziliqisë është e njëjta dashuri vetvete që ndodhet në themel të të gjitha mëkatit. Nëse kjo vetmimtari mbetet pa kontroll, ajo kalon si një kuaj i papërkohshëm duke mbyllur zemrën dhe siguron shkatërrim shpirtëror."
"Shpirti që përgjigjet ziliqisë nuk e kupton vendin e tij para Zotit. Nëse ai ta kishte, do të pranonte Vullnetin e Zotit në momentin e tashëm dhe dëshironte asgjë më shumë - asgjë më pak - se kjo pjesë për vete."